Autor: Kantor Łodzińscy, Kraków, Publikacja: sobota, 30 stycznia
Frank szwajcarski, pomimo, iż w powszechnym obiegu stosowany jest w niewielu miejscach na świecie, jest jedną z najważniejszych walut Starego kontynentu. Wraz z dolarem amerykańskim, euro oraz jenem i funtem jest najczęściej wymieniany na FOREX?ie. Pochodzenie tej waluty, pomimo odniesienia do konkretnego europejskiego państwa nie powstała w Szwajcarii. Po raz pierwszy ją zastosowano w XIV wieku we Francji, kiedy to trwała właśnie wojna stuletnia. Następnie na skutek działań Napoleona dotarł on do Szwajcarii w efekcie czego wiele kantorów rozpoczęło masową produkcję banknotów wzorując się na francuskich odpowiednikach. Zcentralizowanie produkcji nastąpiło dopiero w 1848 roku, kiedy to jedynym podmiotem odpowiedzialnym za emisję stał się Bank Szwajcarski. Od tego momentu franki szwajcarskie produkowane są w całości na terenie Szwajcarii, jednakże na wskutek problemów gospodarczych i politycznych w dalszym ciągu w obiegu były monety francuskie oraz włoskie. W 1865 roku powstała Unia Łacińska, która ustaliła parytet złota i srebra także w Szwajcarii, co ustabilizowano i przyczyniło się do sztywnych kursów. Obecnie frank stosowany jest także w królestwie Lichtensteinu, pomimo iż wokół powszechne jest euro. Frank szwajcarski dzieli się na 100 centymów (zgodnie z francuskim nazewnictwem) lub na 100 rappów (określenie niemieckie). Obecnie stosowane do rozliczeń finansowych są monety wartości: 5, 10, 20 centymów, a także te o nominałach 1,2, 1, 2 i 5 franków. Wszystkie monety po stronie awersu posiadają powszechnie znany posąg, natomiast na rewersie wytłoczone są poszczególne nominały. W przypadku banknotów wyróżniane są te o wartości: 10, 20, 50, 100, 200 i 1000 franków, spośród których największe rozmiary mają te o najwyższych nominałach. Na każdym banknocie odpowiednio znajduje się wizerunek takich osób jak: Charles Edouard Jeanneret, Arthur Honegger, Sophie Taeuber-Arp, Alberto Giacometti, Charles Ferdinand Ramuz i Jacob Burckhardt.